Plac składający się właściwie z dwóch placów powstał w czasie budowy dwóch dworców kolejowych - Świebodzkiego i Marchijskiego. W skład placu wszedł także fragment Magasinstr. (dziś Braniborska). Nazwa Berliner Platz nadana została 1861 r. przy okazji zmiany nazwy obecnej ul. Braniborskiej. Najstarszymi budynkami były nieistniejące już dzisiaj: willa Hennigów z 1856 r. pod nr 1a oraz miejska hala gimnastyczna pod nr 2 z 1863 r. W miejscu tej drugiej budowli ok. 1930 r. wzniesiono Miejską Kasę Pożyczkową proj. G. Müllera. Po dojściu nazistów do władzy nastąpiła kolejna zmiana nazwy. Od 3 lipca 1935 r. w stulecie stacjonowania we Wrocławiu 11. Regimentu Grenadierów plac nazwano Elferplatz.

W 1945 r. zabudowa placu została niemal doszczętnie zniszczona. Ocalał jedynie budynek dworca i wpomniany wcześniej budynek Miejskiej Kasy Pożyczkowej (dziś Polski Tytoń). Obecną formę plac otrzymał głównie w latach 60. Wtedy wybudowano łącznik do obecnego pl. Legionów oraz wzniesiono bloki pod nr 4-12.
Przez kilka powojennych lat był to plac Braniborski. Jednak już 11 grudnia 1951 r. zadecydowano, że nowym patronem będzie Sergiusz Kirow (1886-1934), radziecki działacz ruchu robotniczego, sekretarz KC WKP(b). Obecna nazwa obowiązuje od 1990 r. Upamiętnia ona młodych mieszkańców Lwowa broniących swego miasta w latach 1918-1920.