MENU
Zbiornik wodny w Parku Oliwskim.

Dodał: Krzysztof Sz° - Data: 2019-09-03 20:34:48 - Odsłon: 306
21 sierpnia 2019


Park Oliwski to ostatni z licznych niegdyś ogrodów miejskich, który przetrwał do naszych czasów i służy jako oaza piękna i ciszy pośrodku miasta. Park Oliwski to wymarzone miejsce na odzyskanie wewnętrznej równowagi, spokoju, wyciszenie się. Obecny zespół ogrodowo-pałacowy powstał w I połowie XVIII wieku dzięki inicjatywie opata Jacka Rybińskiego. Ukształtowany został na wzorach francuskiej sztuki ogrodowej baroku. Uznaje się, że projekt założenia ogrodowego został wykonany przez ogrodnika Hentschla, a bezpośrednim wykonawcą był Kazimierz Dębiński, który projektował również ogrody u Izabeli Czartoryskiej-Lubomirskiej w Wilanowie. Część francuska ogrodu posiada dwie prostopadłe do siebie osie- północ-południe i wschód-zachód. Na osi północ-południe od strony południowej Pałacu Opatów rozpościera się najpiękniejsza i najbardziej reprezentacyjna część ogrodu- trawiasty dywan ze wzorami z nisko formowanego, ciętego bukszpanu, ozdobiony na narożach stożkami strzyżonych cisów. Od południa zamyka tę część staw wykorzystywany obecnie na hodowlę ryb.
Na osi wschód- zachód poprowadzono szpaler lipowy tworzący 112-metrową aleję strzyżonych lip wysokości około 15 m, przechodzącą ku wschodowi w dwa szpalery lipowe biegnące z obu stron długiego kanału. Stworzono tu iluzję, że morze odległe o 2 km, zaczyna się tuż za ogrodem. Cysterscy mnisi nazywali tę aleję ,,Drogą do wieczności". Z wielką aleją sąsiaduje urocza sztuczna dolinka, dawny paradyz, czyli raj. Otaczają to zagłębienie magnolie, azalie i rododendrony pięknie kwitnące w porze wiosennej. Od zachodniej strony dolinki ustawiono w 1955 r. popiersie Adama Mickiewicza na stulecie jego zgonu. Tuż obok dolinki, w zboczach sztucznej wyniosłości terenu zachowały się XVIII-wieczne groty szeptów, czyli ustawione idealnie naprzeciw siebie muszle akustyczne. Cały ich efekt polega na tym, że kiedy dwie osoby staną, każda w innej grocie, tyłem do siebie, to mogą porozumiewać się ze sobą szeptem. Na wschód od paradyzu, tuż za główną drogą parku, wzniesiono w XVIII w. Palmiarnię z egzotycznymi roślinami, którą rozbudowano w latach 50 XX w. Obok palmiarni założono w 1910 r. alpinarium, a dalej rozciąga się Ogród Botaniczny założony w 1956 r. Na północny zachód od części francuskiej parku i pałacu rozprzestrzenia się obszerniejsza część parku powstała w końcu XVIII w. w stylu angielskim przy wykorzystaniu części istniejącego tutaj już dawniej drzewostanu. Założenie to jest dziełem ogrodnika z Berlina, Saltzmanna sprowadzonego przez Karola Hohenzollerna- Hochningena (przedostatniego opata cysterskiego). Saltzmann był synem słynnego nadwornego ogrodnika, który projektował ogrody w Sans Sousi. Z dawnych elementów parkowych tej części zachowały się jedynie dwa zadrzewione pagórki i duży staw w kształcie litery L, przez który przepływa Potok Oliwski. Przy jego wylocie ze stawu urządzono kaskadę spadającą z szumem po głazach. W tym miejscu stał do końca XVI w. jeden z młynów oliwskich produkujący drut.
Niedaleko znajduje się mały pawilonik ogrodowy, zbudowany w 1981 r. na miejscu starszego. W tej części parku widnieją malownicze grupy drzew, a wśród nich kilka olbrzymich okazów buków pospolitych i lip drobnolistnych starszych niż park opata Rybińskiego. Można tam zobaczyć również wiekowy żywotnik olbrzymi, który jest pomnikiem przyrody. Wartość parku polega na tym, że spotykamy w nim cenne okazy flory pochodzące niemal ze wszystkich kontynentów. Nazwy drzew pochodzących z różnych obszarów kuli ziemskiej można przeczytać na tabliczkach. Rosną tu m.in. wspaniałe modrzewie europejskie i modrzew japoński, kasztanowce białe i kasztan jadalny, dęby czerwone i dąb szypułkowy, tulipanowce amerykańskie, brzozy brodawkowate, magnolie drzewiaste oraz daglezje zielone i wiele innych egzotycznych drzew.W 1831 r. król pruski Fryderyk II skonfiskował dobra cystersów na Pomorzu, a park i pałac przeszły na własność rodziny Hohenzollernów, później park stał się parkiem publicznym i od 1860 roku został udostępniony mieszkańcom i do dziś jest ulubionym miejscem Gdańszczan, gdzie mogą odpocząć i pospacerować, żródło:

  • /foto/10091/10091313m.jpg
    1900 - 1905
  • /foto/10210/10210934m.jpg
    1900 - 1905
  • /foto/8342/8342534m.jpg
    1906
  • /foto/9433/9433261m.jpg
    1907
  • /foto/8009/8009315m.jpg
    1908
  • /foto/7126/7126575m.jpg
    1910
  • /foto/8393/8393355m.jpg
    1910 - 1915
  • /foto/9792/9792313m.jpg
    1914 - 1916
  • /foto/8009/8009323m.jpg
    1916
  • /foto/8009/8009316m.jpg
    1920 - 1930
  • /foto/8009/8009327m.jpg
    1930 - 1940
  • /foto/7345/7345721m.jpg
    1950 - 1955
  • /foto/7286/7286461m.jpg
    1951 - 1952
  • /foto/9820/9820669m.jpg
    1959
  • /foto/9210/9210947m.jpg
    1964
  • /foto/9181/9181533m.jpg
    1972
  • /foto/7694/7694451m.jpg
    2005
  • /foto/8200/8200553m.jpg
    2019
  • /foto/8200/8200556m.jpg
    2019
  • /foto/8200/8200566m.jpg
    2019
  • /foto/8200/8200573m.jpg
    2019
  • /foto/8200/8200582m.jpg
    2019
  • /foto/8200/8200585m.jpg
    2019
  • /foto/8200/8200597m.jpg
    2019
  • /foto/8200/8200601m.jpg
    2019
  • /foto/8200/8200614m.jpg
    2019
  • /foto/8200/8200620m.jpg
    2019
  • /foto/8200/8200622m.jpg
    2019
  • /foto/9716/9716473m.jpg
    2021

Krzysztof Sz°

Poprzednie: pl. Wolności Strona Główna Następne: Willa nr 53