Wieś powstała w 1799 r. w ramach kolonizacji fryderycjańskiej jako kolonia Rościszowa w dobrach hrabiego von Nostitza. W początkach XIX w. była to już spora osada 36 domów, której mieszkańcy trudnili się głównie tkactwem chałupniczym i pracą w lasach. Rozwój przemysłu włókienniczego powoli doprowadził tkactwo chałupnicze do upadku. Wież powoli zaczęła się wyludniać. Znajdował się tu przytułek dla dzieci "Dom Rodzinny dla Bezdomnych" hr. Ewy von Tiele-Winkler. Do stowarzyszenia diakonis, które opiekowały się dziećmi należało 11 miejscowych domków m.in. „Ehrenpreis” („Nagroda Honorowa”), „Tausendschön” („Stokrotka”), „Königskerzen” („Dziewanna”), „Augentrost” („Świetlik”), „Hollunder” („Bez”), „Gottesfrieden” („Boży Pokój” – w dawnej szkole), „Friedenseiche” („Dąb Pokoju” – w dawnej gospodzie) i dom „Stille Ruh” („Cichy Spokój”) z drewnianą wieżyczką i dzwonkiem. Eva von Tiele-Winckler (1866 -1930), zwana Matką Ewą mając 16 lat przyjęła protestantyzm. Jej powołaniem stała się dobroczynność i praca na rzecz najbardziej potrzebujących. Poświęciła się kierowaniu Diakonatem. Matka Ewa tworzyła domy dla bezdomnych dzieci, których w sumie zostało otwartych czterdzieści, oraz na przygotowywaniu sióstr do pracy misyjnej w 18 krajach świata, głównie w Afryce i Azji.