Kościół został wybudowany prawdopodobnie dwuetapowo: w latach 1325-1330 powstały prezbiterium i zakrystia, w drugim etapie w k. XIV w. lub na pocz. XV w. - nawa (rozwarstwienie chronologiczne nie jest jednoznaczne i wymaga badań architektonicznych). Wraz z budową kościoła został założony cmentarz, którego granice wyznaczył ceglany mur z tego samego czasu. W protokole z lustracji w 1637 r. kościół został opisany jako murowany z oddzielną drewnianą wieżą i sygnaturką. W 1654 r. sygnaturka groziła zawaleniem, w 1669 r. jej stan nadal był zły. Wolno stojąca wieża spaliła się w 1688 r., nową zbudowano w 1735 r. blisko zach. elewacji kościoła. 17 stycznia 1818 r. wieża zawaliła się, niszcząc częściowo szczyt zachodni świątyni. Jeszcze w 1 poł. XIX w. po zewnętrznej stronie zach. granicy cmentarza stanęła drewniana dzwonnica. W 1857 r. wybudowano nową kruchtę południową (zarys dachu wcześniejszej nadal czytelny na licu nawy).
Więcej na