Pierwotny cmentarz zajmował niewielki obszar na tyłach małego gotyckiego kościoła. Po przejęciu kościoła w 1530 r. przez luteran, byli tu również grzebani nieliczni wówczas katolicy z Bielawy, Ostroszowic,Jodłownika i Myśliszowa. Podobnie działo się po 9 marca 1654 r. kiedy kościół wrócił do wyznawców katolickich. Cmentarz rozbudowano w 1725 r. i otoczono murem ceglanym. Jedynie znamienite osobistości i duchowni byli chowani w podziemiach kościołów (po 1743 r. także w świątyni ewangelickiej). Taka sytuacja trwała do 1832 r. kiedy utworzono cmentarz ewangelicki na tyłach szpitala przy dzisiejszej ul. Żeromskiego. Cmentarz ponownie powiększył się w 1866 r., kiedy wyburzono grożący zawaleniem stary kościół, a nowy wybudowano bliżej dzisiejszej ul. Wolności, pomiędzy zabudowaniami parafii i szkoły katolickiej. Po 1903 r. na cmentarzu przykościelnym grzebano jedynie duchownych i osoby, których rodziny miały tam już wcześniej stałe miejsca pochówku, m.in. Rosenbergerów, Dierigów czy Neugebauerów. Pamiętam jeszcze z dzieciństwa, te okazałe grobowce od ul. Żeromskiego i jeden, barokowy z końca XVII w., który stał tuż za lewą (południową),wieżcą, w miejscu gdzie zaczyna się dzisiejsze ogrodzenie oddzielające cmentarz od terenu hotelu. Nagrobki i grobowce stały wzdłuż całego ogrodzenia od ul. Wolności i Żeromskiego. Pierwsze zniknęły już w połowie lat 60-tych, w czasie budowy hotelu, a pozostałe po 1970 r. Kiedy poszerzano ul. Żeromskiego. Jestem przekonany, że ekshumacji nie przeprowadzano. Wschodni chodnik ul. Żeromskiego biegnie po dawnych grobach bielawskich notabli. Zachowało się jedynie kilka grobów przy północno-zachodnim ogrodzeniu. Między kościołem a południowym i wschodnim ogrodzeniem zbudowano ołtarz "polowy" w stylu "późnego Gierka", a od strony zachodniej, za kościołem w 1976 r. postawiono, wybudowany "czynem społecznym", w warsztatach "Bielbaw"-u, krzyż milenijny. /SyG/

Na terenie przykościelnym znajdują się pozostałości dawnego cmentarza - między innymi grób duszpasterza Jana Seidela, który kierował parafią aż do 1846 r. On właśnie podjął myśl o budowie nowego kościoła. Jednak śmierć uniemożliwiła mu realizację tego zamierzenia. Jest tu także grób jego następcy, ks. Franciszka Krauze, któremu poprzednik przekazał oszczędności na ten cel w wysokości 6511 talarów. Ks. Krauze podjął się budowy obecnego kościoła parafialnego. Wcześniej jednak przystąpił do budowy szkoły podstawowej, ochronki dla biednych dzieci i szpitala. Kościół powstał w latach 1868-76 w stylu neogotyckim według planów architekta A. Langera z Wrocławia. ( za ) .
Przy kościele znajduje się ołtarz letni jak i inne obiekty sakralne .