Budowę zakładu rozpoczęto w 1938 roku - zaplanowano produkcję materiałów wybuchowych na bazie nitrogliceryny. Na terenie o powierzchni 550 hektarów rozmieszczono około 400 budynków, wybudowano 80 km dróg i 36 km torów. Pierwsza dostawa proszku miała miejsce w 1941 roku. W szczycie produkcji w fabryce na dwie zmiany pracowało od 1400 do 2000 robotników, głównie robotników przymusowych i więźniów obozów koncentracyjnych. Pod koniec II wojny światowej Brożek znalazł się pod polską administracją. Maszyny i urządzenia fabryki zostały rozebrane i wysłane do Związku Radzieckiego. Dopiero w 1959 r. teren fabryki przeszedł pod polską administrację, wówczas większość budynków rozebrano. W latach 1963-1989 część pozostałych budynków była użytkowana rząd jako skład rezerw artykułów żywnościowych m.in. cukru, soli i zboża. Po 1990 roku obiekt stał się ogólnodostępny. Na terenie dawnej fabryki ulokowały się małe firmy, jest też poligon do paintballu, teren warto zwiedzić z przewodnikiem, gdyż z uwagi na brak zabezpieczeń oraz fakt, że nadal można znaleźć tam pozostałości materiałów wybuchowych zdarzały się tam wypadki śmiertelne. W 2004 roku podjęto próbę usunięcia pozostałości materiałów wybuchowych przez saperów Wojska Polskiego - przebadano wówczas około trzech czwartych terenu dawnej fabryki.