Świątynia stoi na cmentarzu o zarysie nieregularnego wieloboku otoczonego kamiennym murem. Z roku 1399 pochodzi informacja wymieniająca proboszcza tutejszej parafii. Z pierwszej XIV – wiecznej budowli pochodzi portal południowy nawy, oraz część murów obwodowych. Według Lutscha kościół w obecnej formie pochodzi z połowy XVI., co później bezkrytycznie powtarzali autorzy polskich przewodników. Istotnie budowla była kilkakrotnie przebudowana m.in. w początkach XVI w., a następnie w XVII i XVIII w. Z roku 1700 pochodzi północna kaplica oraz hełm wieży. W wieku XX dobudowano przedsionek południowy. Jest to budowla orientowana, murowana, jednonawowa z węższym dwuprzęsłowym prezbiterium i kwadratową wieżą od zachodu. Sklepienie krzyżowe na pełnym łuku bez żeber spływa na pilastry z profilowanym gzymsem. Do nawy prezbiterium otwiera się łukiem tęczy. Przestrzeń prostokątnej nawy przykrywa drewniany strop podzielony listwami na kwadratowe pola. Kaplicę przykrywa sklepienie kolebkowe ze spłaszczonymi lunetami. W ścianie południowej zachowały się dwa późnogotyckie ostrosłupowe portale z XIV w., z drewnianymi drzwiami, których okucia pochodzą z czasów późnego średniowiecza. Wyposażenie dość skromne. Barokowy ołtarz główny jest polichromowany i częściowo złocony. Dwie kolumny wspierają przerwany barokowy naczółek, jednocześnie flankując nawy, współczesny obraz. Pierwotny znajduje się w dawnym zborze ewangelickim. Przy kolumnach stoją dwie figury świętych. Obramujący ołtarz ażurowy ornament roślinny tworzy boczne skrzydła ołtarza. Ołtarz jest wotywną fundacją ówczesnego proboszcza z 1696 r. Najcenniejszym a zarazem najstarszym elementem wystroju jest krucyfiks umieszczony w kaplicy z naturalnej wielkości postacią Chrystusa, najprawdopodobniej wykonany w lokalnym warsztacie około roku 1500. Prospekt organowy pochodzi z końca XVIII wieku i znajduje się na drewnianej emporze z malowaną balustradą z tego samego okresu. W prezbiterium po lewej stronie umieszczone jest renesansowe epitafium z około 1570 r. z całopostaciowym przedstawicielem pary małżeńskiej von Nimptschów. Wśród herbów znajdują się m.in. herby Świnków i Redernów.
Zaczerpnięto ze strony