Pałac w Luboradzu wzniesiono w końcu XVI wieku, po czym gruntownie rozbudowano na pałac w latach 1681 - 1684. Stanowi on założenie prostokątne o skromnej architekturze zewnętrznej; jedynie we wnętrzach zachowało się kilka sal o ciekawych renesansowych stropach. Godnymi uwagi są wnętrza dwóch kaplic zamkowych nakrytych kopułami z dekoracją stiukową.
bonczek/hydroforgroup/2005 - "Zabytki Dolnego Śląska" 1962
W miejscu pałacu istniał wybudowany w XVI w. dwór obronny. Fundatorami byli członkowie rodziny von Bock lub von Zedlitz. W I poł. XVII w. właścicielem majątku został
starosta świdnicko – jaworski Ludwig Hans hrabia von Starhemberg. W 1654 r. dobra nabył od niego Otto von Nostitz, który założył m.in. bibliotekę pałacową. Jego syn Christoph Wenzel powiększył zbiory o gabinet sztuki i zbrojownię. Ich potomkowie posiadali pałac do roku 1890. W tym czasie, w latach 1681 – 1686, nastąpiła gruntowna przebudowa pałacu w stylu barokowym, przy czym w latach 1681 – 1682 powstała kaplica pałacowa i 14 września 1682 r. została poświęcona przez archiprezbitera Sartoriusa z Jawora.
W roku 1878 Ernestine von Nostitz – Rokitnitz wyszła za mąż za Engelharda Dietricha hrabiego von Wolkenstein barona von Trostburg und Neuhaus i majątek przeszedł w ręce tej rodziny. Pozostawali oni w pałacu do 1945 r., a ostatnim właścicielem był Ernst.
Obecnie pałac jest mocno zdewastowany, ale wciąż częściowo zamieszkany przez użytkowników prywatnych - thor (za R.M. Łuczyńskim)