Najstarszym fragmentem ulicy był zaprojektowany w latach 70. XIX w. odcinek między ul. Powstańców Śląskich i ul. Zielińskiego. Jeszcze przed rokiem 1900 ulicę przedłużono zarówno na wschód jak i zachód. Robiono to jednak nie na całej długości, więc przez pewien czas ulica istniała w dwóch odcinkach: od ul. Pereca do ul. Zaporoskiej oraz od ul. Zielińskiego do ul. Komandorskiej. Ostateczne połączenie ulicy nastąpiło około 1905 r. Patronką ulicy została żona Fryderyka III, niemiecka cesarzowa Victoria (1840-1901).
W czasie walk o Festung Breslau zabudowa ulicy została niemal w całości zrównana z ziemią. Niestety ulica nie doczekała się odbudowy i w kolejnych latach była stopniowo likwidowana. Najpierw decyzją Miejskiej Rady Narodowej, 26 kwietnia 1968 r. zlikwidowano odcinek między ul. Zielińskiego i ul. Gwiaździstą i ponownie przez pewien czas ulica istniała w dwóch kierunkach. Ostatecznie do 1981 r. zlikwidowano odcinek między ul. Zaporoską i Powstańców Śląskich. Obecną nazwę nadano w 1945 r. i tak do 1974 r. ulica na całej długości nosiła nazwę Lwowskiej. W tym roku od ulicy odcięto wschodni odcinek od ul. Powstańców Śląskich do ul. Komandorskiej i nazwano ul. Radosną. Lecz żeby nie było za prosto w kolejnych latach ul. Radosną przeniesiono na południe (w bieg dawnej Augustastr. skracając tym samym ul. Pabianicką) i w ten sposób zakończył żywot wschodni odcinek ul. Lwowskiej. Obecnie ulica Lwowska biegnie od ul. Pereca do ul. Zaporoskiej co stanowi ok. 1/3 jej pierwotniej długości.