Na podstawie zezwolenia z 1742 r. gmina ewangelicka w Bielawie, jednocześnie z prawem do zbudowania światyni, uzyskała możliwość do prowadzenia i budowy szkół ewangelickich. Przy placu Kościelnym wybudowano dwie szkoły. Pierwsza została wybudowana, w tymże 1742 r., szkoła w miejscu dzisiejszego domu nr 4 (pierwotny budynek spłonął 7 kwietnia 1909 r.). Drugi budynek szkolny, do dziś istniejący, dom nr 7 (wówczas nr 6), wybudowano i poświęcono w 1838 r. Po 1871 r. w budynku był prowadzony też internat ...
Na podstawie zezwolenia z 1742 r. gmina ewangelicka w Bielawie, jednocześnie z prawem do zbudowania światyni, uzyskała możliwość do prowadzenia i budowy szkół ewangelickich. Przy placu Kościelnym wybudowano dwie szkoły. Pierwsza została wybudowana, w tymże 1742 r., szkoła w miejscu dzisiejszego domu nr 4 (pierwotny budynek spłonął 7 kwietnia 1909 r.). Drugi budynek szkolny, do dziś istniejący, dom nr 7 (wówczas nr 6), wybudowano i poświęcono w 1838 r. Po 1871 r. w budynku był prowadzony też internat dla chłopców. Również po II WŚ do połowy lat 70. bez przerwy był budynkiem szkolnym (filia SP nr 2). W latach 1950 -1960 były tu też prowadzone zajęcia w języku niemieckim, dla dzieci autochtonów pozostałych w Bielawie po 1945 r. Po 1956 r. w dwóch salach szkolnych na I piętrze, odbywały się też w niedziele msze ewangelickie (klasy te w czasie zajęć szkolnych, były odzielone od siebie, rozsuwanym, harmonijkowym przepierzeniem. Po reformie podziału administracyjnego kraju w 1975 r. była tu siedziba bielawskiego Wydziału Oświaty i komenda Hufca ZHP. Po kolejnej reformie administracyjnej, od 1999 r. budynek został opuszczony, jedynie mieszkanie ostatniego, emerytowanego już, dyrektora SP nr 2 i jego małżonkę (też nauczycielkę), było zasiedlone do 2014 r. Budynek cały czas jest własnością gminy ewangelickiej. /SyG/
Pokaż więcej
Pokaż mniej
/
