Pomnik - fontanna z piękną, wielopostaciową grupą rzeźbiarską, już prawie sto lat zdobi plac Daszyńskiego w Opolu. Kiedy ją budowano w latach 1904-07, zupełnie nowy wtedy plac, nazwany placem Fryderyka, nie byt jeszcze w pełni obudowany. Ta część miasta pomiędzy ulicami Ozimską i 1 Maja teraz właśnie, na początku XIX wieku dopiero się zabudowuje; z tego też okresu pochodzi w tej dzielnicy wiele domów w stylu secesji a także wczesnego modernizmu. Wcześniej, aż do końca XIX wieku, byty tu podmiejskie ...
Pomnik - fontanna z piękną, wielopostaciową grupą rzeźbiarską, już prawie sto lat zdobi plac Daszyńskiego w Opolu. Kiedy ją budowano w latach 1904-07, zupełnie nowy wtedy plac, nazwany placem Fryderyka, nie byt jeszcze w pełni obudowany. Ta część miasta pomiędzy ulicami Ozimską i 1 Maja teraz właśnie, na początku XIX wieku dopiero się zabudowuje; z tego też okresu pochodzi w tej dzielnicy wiele domów w stylu secesji a także wczesnego modernizmu. Wcześniej, aż do końca XIX wieku, byty tu podmiejskie ogrody i pola. Założenie dużego zielonego placu pośród gęstej zabudowy mieszkaniowej miało charakter wyraźnie rekreacyjny; przez dziesiątki lat, również po wojnie, znajdowało się tu miejsce spokojnego, kulturalnego wypoczynku. Enklawa spokoju, prawdziwa oaza dla matek z dziećmi i nie tylko. Takie skwery, niewielkie miejsca odpoczynku w gęstej zabudowie miejskiej, powstaję w okresie silnej urbanizacji XIX wieku. Opolska CeresSecesyjna fontanna jest dziełem berlińskiego rzeźbiarza Edmunda Gomanskyégo, którego podpis widnieje u spodu jednej z bocznych postaci. Rzeźba przedstawia boginię urodzaju Ceres (grecka Demeter) w otoczeniu córki Prosperiny (gr. Persefona), rybaka i skalnika, uosabiających opolskie rolnictwo, rybactwo i przemysł wapienniczo - cementowy. Wykuta na cembrowinie basenu sentencja, dziś niewidoczna, była apoteozą sukcesów pracy na roli i w przemyśle. Główna postać Ceres wznosi się wysoko na bogatym cokole z muszli, kształcie charakterystycznym dla stylu secesji. Aż do czasu ostatniej wojny była ona osłonięta ażurowym, kutym w miedzi, kunsztownej roboty baldachimem. Wyniosłość rzeźby podkreślało jeszcze posadowienie na klombie wyniesionym nieco ponad poziom placu. Zbudowane podczas ostatniej wojny pod placem schrony przeciwlotnicze zniekształciły jego równą powierzchnię, tworząc nierówności i wybrzuszenia. W roku 1971 plac, wówczas Thaelmanna, został przebudowany według projektu architekta ogrodów Henryka Dąbrowskiego z opolskiego Miastoprojektu; podniesiono wtedy niweletę całego placu o około pół metra, dodając schody wyrównawcze, murki i gazony oraz nowy układ zieleni. Wysokie, wyrośnięte drzewa tworzą teraz inny niż przed wojną, bardziej parkowy charakter placu. Zielonemu skwerowi przywrócono więc dawną okazałość; Ceres, odrestaurowana teraz przez opolską Galerię Sztuki "Autor", wyznacza i zdobi, jak dawniej, jego punkt centralny.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
/
