W 1870 r władze miasta zakupiły 6 mórg gruntu za cmentarzem żydowskim, z przeznaczeniem na nowy cmentarz ewangelicki, poświęcony w 1872 r.
Był on wyposażony w kostnicę, katakumby i dom grabarza. Przed 1878 rokiem otoczono go murem i zadrzewiono, przeważnie lipą i klonem. W latach dwudziestych naszego wieku cmentarz został poszerzony, zbudowano kaplicę pogrzebową. Po ostatniej wojnie służył on sporadycznie katolikom, by w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ulec zdewastowaniu, zwłaszcza w części wschodniej. Tak opisuje MAŁY LEKSYKON DZIERŻONIOWSKI, Henryka Kwiatkowskiego wydany w 1990 r.
Dom grabarza stanowiący integralną cześć muru znajdujący się na północ od bramy, zamieszkany był (lub tylko w nocy paliło się światło w środku) do połowy lat osiemdziesiątych XX w. Parę lat wcześniej, prawdopodobnie przez służby miejskie, została rozebrana kaplica znajdująca się na wprost bramy cmentarza. /Krzysztof Bach/