Zuckerfabrik Glogau GmbH (Sp. z o.o.) zbudowana została w Żarkowie w latach 1895-1897. Przerabiała początkowo 12.000 kwintali buraków na dobę, przed pierwszą wojną światową jej wydajność wynosiła 18.000 kwintali, a w latach trzydziestych XX wieku - 25.000 kwintali na dobę. Obsługiwała plantacje z powiatu głogowskiego, wschowskiego, Żagańskiego, szprotawskiego, krośnieńskiego i gubńskiego, a także północnej części powiatu wołowskiego. Jej dyrektorami w okresie do 1945 r. byli: początkowo Bedau i w latach 1919-1945 dr Curt Freytag. Cukrownia zatrudniała w czasie kampanii 525 pracowników i była jednym z największych zakładów przemysłowych w powiecie głogowskim.
Cukrownia Głogów - Noskowice (taka była jej nazwa po 1945 r.) nie została zniszczona w czasie działań wojennych, była jednakże bardzo wyeksploatowana i zaniedbana, głównie z uwagi na niewłaściwie przeprowadzane w okresie wojny remonty. Została ona oficjalnie przejęta przez władze polskie od radzieckiej Komendy Miasta w dniu 18 sierpnia 1945 r.. Zatrudniała już wówczas 43 pracowników. Od początku 1946 r. przystąpiono do intensywnych remontów. Równocześnie prowadzono kontraktację buraków cukrowych, które kierowano do przerobu w innych cukrowniach. W 1946 r. zatrudniano już 228 pracowników stałych, w tym 23 pracowników umysłowych. Kolejnymi dyrektorami Cukrowni byli: Ignacy Kuncewicz, Stanisław Dobrowolski, Stanisław Kubacki i Aleksander Łabędzki.
25 października 1947 r. rozpoczęto pierwszą po wojnie kampanię cukrownicza. Przerobiono 308.228 q buraków. W okresie kampanii cukrownia zatrudniała aż 1.532 pracowników. Otrzymano 43.408 q cukru. W następnych latach stopniowo zmniejszała się liczba zatrudnionych pracowników, a znacznie zwiększała się ilość przerabianych buraków cukrowych i wydajność uzyskiwanego cukru. W 1950 r. 1.228 pracowników przerobiło 1.016.480 q buraków i uzyskało 827,7 q cukru.
W latach sześćdziesiątych XX wieku dyrektorem Cukrowni był inż. Wacław Budkiewicz. l kwietnia 1967 r. Cukrownia weszła jako Cukrownia Głogów w skład Przedsiębiorstwa Państwowego Cukrownie Zielonogórskie, którego dyrekcja mieściła się we Wschowie. Kolejnym dyrektorem Cukrowni został jej długoletni pracownik Marian Kowalik. W wyniku dalszych reorganizacji przemysłu cukrowniczego Cukrownia Głogów weszła w skład Cukrowni Dolnośląskich. Obecnie (1996 r.) jest samodzielnym przedsiębiorstwem państwowym. Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych Cukrownia przeszła gruntowną przebudowę. Jej dyrektorem jest (1996 r.) inż. Zygfryd Nowak. (Janusz Chutkowski)
Literatura: J .Chutkowski, Dzieje Głogowa, t. II, s. 128-130, Legnica 1991; J. Chutkowski, Głogów w latach 1945-1950 - praca doktorska, Wroc³aw 1979 (maszynopis w zbiorach Muzeum Archeologiczno - Historycznego w Głogowie); A. Grecki, Historia Cukrowni Głogów z okazji XX lecia PRL. Maszynopis pracy konkursowej w zbiorach autora; Kunick, Die Industrie Glogaus. W: Monographien deutscher Städte b. XVII – Glogau, Berlin 1926 s. 201; Das war Glogau. Stadt und Land an der Oder 1913-1945, Hannover 1991, s. 121; S. Strzelecki, Cukrownia Głogów w latach 1945-1970. Maszynopis pracy magisterskiej w zbiorach Cukrowni we Wschowie.
Za:

Pozostałe zabudowania cukrowni zostały rozebrane w czerwcu 2016 roku.